Notacje czasu – o projekcie CSK w Lublinie Bolesław Stelamch
Budynek strukturalizuje Aleja Kultur – droga wyrąbana w starej substancji. Jest jak strumień wprowadzający życie w martwy krajobraz. Ta droga to symboliczne przekreślenie komunistycznej idei i nowa przestrzeń funkcjonalna. Łączy kilkanaście różnych obszarów aktywności, które powstały w ruinach.
Teatr w Budowie to dla mnie przestrzeń zapisanego czasu. Plac Teatralny to współczesny plac miejski, z którym mogą utożsamiać się dzisiejsi mieszkańcy Lublina, a którego część wyznacza najstarszy trakt na Zachód. Tuż obok XIX-wieczny park Saski, z najstarszym zespołem drzew sprzed organizacji ogrodu. Wypiętrzenia „kurhanów Gutenberga” na placu, z wyświetlanymi na ich powierzchni literami martwych alfabetów (Derrida) – greki, łaciny, hebrajskiego, gotyku, cyrylicy – to przeszły czas analogowy. Trzy multimedialne elewacje to czas teraźniejszy – epoka cyfrowa. Trzy ogrody na dachach – z wystawami, kawiarnią i kinem letnim – to z kolei czas przyszłości – epoka syntezy Natury i Kultury (Budzyński).
W ogrodach posadziliśmy endemiczną zieleń, krzewy i drzewa owocowe dające pożytek pszczołom z pasieki na dachu. To czas przyszłej proekologicznej cywilizacji, jedynej alternatywy dla obecnego pędu ku samozagładzie. Zachowałem części domu, tak jak je porzucono w latach 80. i 90. XX wieku; elewacje z cegły i pustaków, które nigdy nie zostały obłożone kamieniem.
Sam dom strukturalizuje Aleja Kultur – droga wyrąbana w starej substancji. Jest jak strumień wprowadzający życie w martwy krajobraz. Ta droga to symboliczne przekreślenie komunistycznej idei i nowa przestrzeń funkcjonalna (Hansen). Łączy kilkanaście różnych obszarów aktywności, które powstały w ruinach.
To główna oś Miasteczka Kultury (Lublin Miasto Inspiracji), w które zamieniła się ruina „opuszczonej katedry”. Struktury i tekstury domu, niedokończone, brutalnie szczerze definiują przestrzeń in statu nascendi – Teatru w Budowie.
A ludzie ze swymi aktywnościami określą dzisiaj tożsamość ich czasu. To przestrzeń, która dzięki wypełniającemu ją tłumowi ma obecnie koloryt, zapachy, gwar, muzykę. To czas teraźniejszy, otwarty na przyszłość, dla którego przestrzeń jest tylko tymczasowym schronieniem, ale i znakiem.
-
Widok na CSK z lotu ptaka; FOT. Marcin Tarkowski / dzięki uprzjmości CSK w Lublinie -
Centrum Spotkania Kultur widoczne od strony Alej Racławickich; wejścia do budynku poprowadzono z placu Teatralnego w wąskich wycięciach między tzw. kurhanami Gutenberga. Fot. Marcin Czechowicz -
Szklane fasady o dopracowanych proporcjach tworzą kolejne plany spiętrzonych brył gmachu. Fot. Marcin Czechowicz -
Widok z góry na styk kamiennych „kurhanów Gutenberga” i szklanej elewacji CSK. Odsunięcie fasady pozwala dostrzec elementy multimedialnego ekranu ukrytego za „druga skórą” obiektu. Fot. Marcin Czechowicz -
Plac Teatralny stał się miejscem oficjalnych imprez, ale także spotkań towarzyskich oraz zabaw. Fot. Marcin Czechowicz -
Zawieszone pod kątem szklane płyty fasady sprawiają, że oglądany z perspektywy gmach zdaje się niknąć w oddali. Fot. Marcin Czechowicz -
Dziedziniec między salą kameralną a mediateką. Fot. Marcin Czechowicz -
Wycięcie w betonowym trejażu otaczającym budynek wprowadza na wewnętrzny dziedziniec. Fot. Marcin Czechowicz -
Przeszklona kubatura dobudowana do skrzydła mieszczącego lubelską filharmonię. Fot. Marcin Czechowicz -
Podcienia pod multimedialną fasadą. Fot. Marcin Czechowicz -
Dach Centrum Spotkania Kultur będzie ogólnodostępny. Znajdzie się tu kawiarnia z tarasem, letnie kino, pasieka i edukacyjne ścieżki poświęcone ekologii. Fot. Marcin Czechowicz -
Ogród Saski i zielone osiedla północnego Lublina widziane z dachu. Fot. Marcin Czechowicz -
Dzika łąka nad miastem. Fot. Marcin Czechowicz -
Wśród drzew i polnych kwiatów wkrótce staną ule. Fot. Marcin Czechowicz -
Wieńczący elewację korytarz na dachu zbudowany został jedynie ze szklanych tafli i podtrzymujących je szklanych żeber. Fot. Marcin Czechowicz -
Panele akustyczne nad widownią sali operowej mają regulowaną wysokość, a ściany, dzięki rozwijannym ekranom, zmienny współczynnik pochłaniania dźwięku. Fot. Marcin Czechowicz -
Panele akustyczne nad widownią sali operowej mają regulowaną wysokość, a ściany, dzięki rozwijannym ekranom, zmienny współczynnik pochłaniania dźwięku. Fot. Marcin Czechowicz -
Minimalistyczne detale widowni. Fot. Marcin Czechowicz -
Surowe ceglane ściany sali filharmonii mieszczącej się w starej części budynku. Fot. Marcin Czechowicz -
Widok z balkonu sali filharmonii. Fot. Marcin Czechowicz -
Chropowate i nieregularne wykończenie ścian kontrastuje z miękkimi, tapicerowanymi fotelami widowni. Fot. Marcin Czechowicz -
Aleja Kultur jest komunikacyjnym kręgosłupem gmachu CSK. Fot. Marcin Czechowicz -
Widok na dawny gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR, mieszczący obecnie rektorat Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Fot. Marcin Czechowicz -
Regularny rytm mostków nad Aleją Kultur. Fot. Marcin Czechowicz -
Betonowe ściany Alei Kultur. Fot. Marcin Czechowicz -
Schody w foyer zawieszone w wypełnionej światłem przestrzeni. Fot. Marcin Czechowicz -
Żelbetowe schody ze szklanymi balustradami na tle „ostańców”; pozostałości stalowych elementów konstrukcji i ściany z ceramicznych pustaków z lat 70. i 80.Fot. Marcin Czechowicz -
Zestawienie detali jako zapis długoletniej historii budowy obiektu. Fot. Marcin Czechowicz -
Schody prowadzące na dach budynku. Fot. Marcin Czechowicz -
Powtarzalna geometria schodów, balustrad, podciągów i cięgien. Fot. Marcin Czechowicz -
Słupy reprezentacyjnego foyer na tle ściany z pustaków otaczającej salę wielofunkcyjną. Fot. Marcin Czechowicz -
Wnętrze Brain Damage Gallery, jednej z wielu instytucji kultury mieszczących się w budynku CSK. Fot. Marcin Czechowicz -
Rytm elementów konstrukcyjnych foyer i betonowych faktur w miękkim świetle przenikającym przez multimedialną fasadę. Fot. Marcin Czechowicz -
Sytuacja. Oznaczenia: 1 – Centrum Spotkania Kultur (a – nowo powstała część budynku, b – część budynku z lat 70. i 80.); 2 – Uniwersytet Medyczny; 3 – Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego; 4 – Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II; 5 – park Saski; 6 – plac Teatralny -
Rzut parteru. Oznaczenia: 1 – hol wejściowy; 2 – mediateka; 3 – bar; 4 – bistro; 5 – restauracja; 6 – reżysernia; 7 – studio; 8 – małe CSK; 9 – infokiosk; 10 – magazyn instrumentów; 11 – orkiestron; 12 – garderoba muzyków; 13 – zapadnie sceniczne; 14 – pomieszczenie techniczne; 15 – reprezentacyjna klatka schodowa -
Rzut drugiego piętra. Oznaczenia: 1 – foyer; 2 – sala operowa; 3 – scena sali operowej; 4 – zascenie sali operowej; 5 – kieszeń sceny; 6 – Aleja Kultur; 7 – sala kameralna; 8 – sala prób baletu; 9 – sala seminaryjna; 10 – klatka schodowa -
Rzut trzeciego piętra. Oznaczenia: 1 – sala filharmonii; 2 – Aleja Kultur; 3 – mediateka; 4 – sala prób; 5 – szatnia muzyków; 6 – pokoje biurowe; 7 – klatka schodowa -
Rzut dachu. Oznaczenia: 1 – wejście na dach; 2 – ogród -
Przekrój A-A -
Przekrój B-B -
Detal fasady. Oznaczenia: 1 – kompozytowa płyta warstwowa; 2 – żelbet; 3 – stalowa siatka; 4 – uchwyt do szyby; 5 – szkło hartowane, odżelazione, klejone, trawione, z nadrukiem ceramicznym; 6 – blacha węzłowa ze stali galwanizowanej; 7 – pręt stalowy śr. 8 mm (skratowanie na każdym poziomie); 8 – wspornik ze stali galwanizowanej
