Spis treści
- KOLOROWA SZKOŁA W WESOŁEJ
- Ciepłe i inspirujące wnętrze
- Doświetlenie budynku, aula z charakterem
- Jak wpisać się w sielską okolicę?
- DYNAMICZNA MUZYCZNA
- Szkoła w parku
- Artystyczna oprawa dla artystycznej szkoły
- Sala koncertowa
- SZKOŁA W WIELKIEJ SKALI
- Jak duża to z dodatkami?
KOLOROWA SZKOŁA W WESOŁEJ
CLXIII Liceum Ogólnokształcące w Warszawie w Wesołej - plus 3-architekci
Pośród sosnowego lasu - Katarzyna Głażewska z plus3-architekci
Koncepcja architektoniczna, pierwszego w dzielnicy Wesoła, publicznego liceum bazowała na stworzeniu obiektu ekonomicznego, lecz atrakcyjnego pod względem przestrzennym, estetycznym i urbanistycznym. Pierwsze szkice zakładały nawet prefabrykację i z tych poszukiwań wyłonił się prosty oraz zdyscyplinowany rzut, a w konsekwencji układ klarownych brył harmonijnie wpisujących się w sosnowy krajobraz.
Jako autorzy musieliśmy jednak odpowiedzieć na pytanie: czym jest współczesna szkoła? Pomimo ogromu wątpliwości, które podsyciło w wielu z nas doświadczenie pandemii, uznaliśmy jednak, że nadal „tradycyjne” klasy, dobrze doświetlone i usytuowane względem stron świata, definiują podstawową misję i charakter szkoły.
Pomieszczenia do nauki mają orientację wschodnią lub zachodnią, poza informatycznymi, mieszczącymi się w północnej fasadzie. W każdej z sal lekcyjnych znajdują się wielkie okna wyposażone w rolety zewnętrzne chroniące przed przegrzewaniem.
Ciepłe i inspirujące wnętrze
Wykończenie wnętrz, takie jak sklejka sosnowa i wełna drzewna na suficie, są skromne, lecz nadają pomieszczeniom ciepły charakter i kształtują odpowiednią akustykę. Przeszklone wejścia do klas łączą je z przestronnymi korytarzami, umożliwiając kreatywne wykorzystanie tych przestrzeni w procesie nauczania. Granica pomiędzy salą lekcyjną a rekreacją zaciera się, co ma zachęcać do niesztampowych działań edukacyjnych wykraczających poza ramy samych klas, a nawet szkoły. W organizacji budynku przyjęto zasadę rozmieszczenia podstawowych funkcji dookoła fasady, a nietypowych pomieszczeń – wewnątrz bryły. Jednym z centralnych punktów jest wewnętrzne patio, miejsce relaksu i wytchnienia dla uczniów.
Doświetlenie budynku, aula z charakterem
Szklane fasady korytarzy, czyli galerie, tworzą jasne i przestronne wnętrza, a funkcjonalne meble w kolorze miodowego oranżu nadają im przyjazny charakter. Węzłowym elementem uczniowskiej codzienności jest także szkolna aula, której wyjątkowość podkreślają nietypowe, surowe materiały. Od zewnątrz, w przestrzeniach korytarzy, bryła audytorium wykończona została towarowym betonem wykonanym w szalunkach z płyty OSB, co – pomimo ekonomiki tego rozwiązania – nadało mu żywy, graficznie niepowtarzalny charakter. Jest to jednocześnie zapowiedź wnętrza – bijącego serca szkolnych wydarzeń. Płyty OSB, zaprojektowane jako ustroje akustyczne, a także jako element nowoczesnej estetyki definiują charakter architektoniczny tego miejsca.
Jak wpisać się w sielską okolicę?
Nowe liceum to wolno stojący obiekt w otoczeniu sosnowego lasu i domów jednorodzinnych, harmonijnie wpisujący się w krajobraz dzielnicy. Elewacje pokryto białym tynkiem mineralnym, a okna z glifem nawiązują do kolorów pni pobliskich sosen. Asceza środków wyrazu byłą podstawową regułą przyjętą w trakcie projektowania czy to wnętrza, czy zewnętrznych brył.
Zobacz też:
DYNAMICZNA MUZYCZNA
Przebudowa i rozbudowa Zespołu Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi - RYSY Architekci
Założenia autorskie - Rafał Sieraczyński
Program obiektu jest rozbudowany. Zawiera dwie sale koncertowe (na 100 i 250 osób), salę prób orkiestry, studia nagrań, a także sale ćwiczeniowe oraz gabinety. Podział funkcjonalny zbudował klarowną grupę czterech brył powiązanych ze sobą komunikacyjnie. Tektonika obiektu i swoboda, jaką możemy dzięki niej osiągnąć, jest dla nas zawsze ważnym elementem architektury. Rezonują w nas teksty i dzieła, można wręcz powiedzieć, że wychowaliśmy się na publikacjach holenderskiego architekta Rema Koolhaasa. Uwielbiamy doświadczanie przestrzeni i brył w nieoczekiwany sposób – z balkonów, mostków czy przewiązek. To pewnego rodzaju architektoniczny voyeuryzm, bez współuczestniczenia. Z czterech segmentów obiektu: administracyjnego, koncertowego i studyjnego, foyer jest prawdziwą pustką otwartą na zewnątrz.
Szkoła w parku
„Rozłupanie” obiektu w tym miejscu jest czytelne, łączy osiedlowy park przed szkołą i ogród za nią. Z foyer wchodzimy na „klatkę do nieba” – do sali kameralnej. Pamiętam, że podczas projektowania budynku fascynowało nas gotyckie chowanie klatek w strukturze ścian. Jest to też widoczne w wieży na Targówku. W szkole trzon komunikacyjny został literalnie schowany w ścianie sali koncertowej. To przestrzeń szczególna. Jan Białostocki opisując gotyckie katedry, wspominał o przepaści przestrzeni. Takich wrażeń doświadczamy w klatce łączącej bezpośrednio parter głównego foyer z wejściem na drugim piętrze do sali kameralnej. Efekt ten jest jeszcze wzmocniony przez przebicie w połowie wysokości wiszącym korytarzem, który łączy bezpośrednio część administracyjną z salą kameralną oraz umożliwia dowóz instrumentów wielkogabarytowych z windy. Wtłoczenie następujących po sobie trzech pnących się biegów schodowych w ścianę foyer tworzy symboliczne przejście.
Artystyczna oprawa dla artystycznej szkoły
Następuje przekroczenie niewidzialnej granicy między światem wrażeń dotykowych (architektury) a uniwersum dźwięków. Symbolika ta zasługiwała na dodatkową oprawę. Nasza dotychczasowa dobra współpraca i zaufanie doprowadziły do tego, że zdołaliśmy przekonać klienta, aby do obiektu wprowadzić sztukę. W ten sposób na końcu prac budowlanych wspólnie zaprosiliśmy do udziału artystę Jakuba Bitkę, by razem poszukiwać środków, które to szczególne doznanie wyrażą. Kuba średniowieczną klatkę wypełnił treścią anamorfozy – zagrał gamą barw, która tworzy złudzenie optyczne dostrzegane z jednego tylko punktu. Napięcie pomiędzy dwuwymiarową naturą malarstwa a trójwymiarową przestrzenią porywa nas i zabiera w inny, niewidoczny dla oczu wymiar. Musimy się zatrzymać, aby zrozumieć nasze doświadczenie. Podobnie odbiór muzyki w sali koncertowej wymaga skupienia, dostrojenia.
Sala koncertowa
Nieuniknioną różnicę poziomów między widownią a sceną niwelują schody we wnętrzu foyer. To udany zabieg, który tworzy dodatkowe nieformalne siedziska przed wejściem do głównej sali i pozwala bez wchodzenia po schodach dostać się na scenę. Rampy w poprzek schodów zastosowaliśmy wcześniej w węźle w Solcu Kujawskim. Tektonikę brył podkreślają dobrane materiały. Zewnętrze sali koncertowej jest nieożywione – mineralne, zaś jej wnętrze – żywe, drewniane. Kształtując przestrzeń, wykuwamy nisze, rozsuwamy bryły, z których nich wyłania się ocieplony drewnem środek. W obiekcie starannie rozplanowaliśmy komunikację, która m.in. rozdziela artystów od publiczności, a także pozwala na transport w szczególności fortepianów i perkusji po wszystkich kondygnacjach obiektu. Zapewniają to trzy niezależne i różne w swoim wyrazie klatki oraz wielkogabarytowa winda osobowo-towarowa. Po dekadzie starań największą nagrodą był dla nas widok świetnej orkiestry szkoły i jej dyrygenta na koncercie otwierającym. Uniesione z batutą ręce i uśmiechnięte młode twarze zostawiły w nas niezapomniane wrażenia. Od artystów dowiedzieliśmy się, że akustyka jest świetna.
SZKOŁA W WIELKIEJ SKALI
Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 25 we Wrocławiu - major architekci
Założenia autorskie - Marcin Major
Teren inwestycji znajduje się na południu Wrocławia, pomiędzy intensywnie rozwijającymi się osiedlami Wojszyce i Jagodno. Wokół szkoły w ostatnich latach powstała zabudowa mieszkaniowa, głównie jednorodzinna. Zgodnie z planami od wschodniej strony ma w przyszłości pojawić się park. Założeniami projektowymi było m.in. dostosowanie skali budynku do otoczenia z czytelnym rozkładem funkcji. Służył temu podział na pięć skrzydeł mieszczących:
- przedszkole z węzłem żywienia,
- klasy I-III,
- klasy IV-VIII,
- blok sportowy
- oraz pomieszczenia ogólnego przeznaczenia (takie jak jadalnia, świetlica, biblioteka, gabinety).
Istotny był też podział na strefy ze względu na hałas – głośną od ulicy (sport, zabawa, rekreacja) i cichą od wnętrza kwartału (nauka), jak również doświetlenie sal lekcyjnych od wschodu i zachodu oraz unikanie południowej ekspozycji.
Udało się uzyskać funkcjonalny obiekt o prostej formie. Ważnym założeniem była przy tym energooszczędność budynku i ekonomiczność rozwiązań – przyjęto technologie proste w realizacji i systemowe, kładąc większy nacisk na jakość przestrzeni. Wnętrza są jasne, ocieplone drewnem, przyjemne w odbiorze dzięki ich dobremu doświetleniu oraz zapewnieniu widoku na otaczającą zieleń. Zaproponowano dwa typy otwartych przestrzeni wspólnych. Pierwszą jest hol – stanowiący główną oś budynku i łączący wszystkie strefy i funkcje – miejsce spotkań i organizacji różnych wydarzeń. Drugą są hole śródklasowe – to nieformalne przedłużenia klas lekcyjnych.
Jak duża to z dodatkami?
Dzięki odpowiedniej szerokości korytarzy oraz ich doświetleniu możliwe było wprowadzenie w nich dodatkowych funkcji – miejsc do nauki, odpoczynku i zabawy w mniejszym gronie. Intencją architektów było zachowanie właściwych proporcji pomiędzy częścią zabudowaną a rekreacyjną i sportową. Przewidziano niezależne wejście do bloku sportowego, który może funkcjonować też po godzinach. Przy ulicy Asfaltowej przewidziano 104 miejsca postojowe zorganizowane na dwóch parkingach. W porozumieniu z miastem droga dojazdowa została wyremontowana, a od frontu szkoły powstał przystanek.
i
