Centrum kulturalne w Szanghaju

i

Autor: Laurian Ghinitoiu dzięki uprzejmości Foster + Partners & Heatherwick Studio Na drugiej kondygnacji zaplanowano taras. W zależności od ustawienia elewacji, może ona odsłaniać bądź zakrywać widok na Pudong

Centrum kulturalne w Szanghaju

2018-04-26 14:00

Wielofunkcyjny zespół Bund Finance Center zaprojektowany wspólnie przez pracownie Foster + Partners oraz Heatherwick Studio stanowi element rewitalizacji nabrzeża rzeki Huangpu w historycznej części Szanghaju. Głównym elementem założenia jest budynek centrum kulturalnego – siedziba Fundacji Fosun z charakterystyczną ruchomą elewacją. Składa się ona z trzech przesuwnych zasłon, zbudowanych łącznie z 675 metalowych rur o długości od 2 do 16 metrów, podwieszonych do automatycznie sterowanych prowadnic – pisze Maciej Lewandowski.

Nazwa obiektuCentrum kulturalne w Bund Finance Center (Fundacja Fosun)
Adres obiektuSzanghaj, Chiny
AutorzyFoster + Partners; Heatherwick Studio
Współpraca autorskaECADI
Architektura krajobrazuMartha SchwartzPartners
KonstrukcjaECADI/Thornton TomasettiStructure Design
Generalny wykonawcaShanghai Construction Group
InwestorShanghai Zendai Bind Int’l Financial; Services Center Property Co., Ltd.
Powierzchnia całkowita4000.0 m²
Projekt2010
Data realizacji (koniec)2017

Wielofunkcyjny zespół Bund Finance Center zaprojektowany wspólnie przez pracownie Foster + Partners oraz Heatherwick Studio stanowi element rewitalizacji nabrzeża rzeki Huangpu w historycznej części Szanghaju. Zajmujące eksponowaną lokalizację w strukturze przestrzennej dzielnicy budynki, o łącznej powierzchni 420 000 m2, akcentują zakończenie Bundu – najbardziej znanej, historycznej promenady miasta. Założenie składa się z ośmiu obiektów o funkcji handlowo-usługowej, biurowej, hotelowej oraz kulturalnej i stanowi urbanistyczny łącznik pomiędzy dawną częścią Szanghaju i nowym centrum finansowym. Jednocześnie jest łatwo dostępne dla pieszych, stanowiąc przykład współczesnej przestrzeni publicznej o wysokiej jakości. Południową część terenu inwestycji zajmują dwa wieżowce o wysokości 180 m, natomiast budynki zlokalizowane od strony rzeki nawiązują skalą i proporcjami do reprezentacyjnej, XIX-wiecznej zabudowy wzdłuż Bundu. Istotnym zagadnieniem projektowym w skali urbanistycznej było określenie gabarytów poszczególnych części zespołu w taki sposób, aby właściwie nawiązać zarówno do kontekstu historycznej zabudowy jak i do tej współczesnej, rozciągającej się wzdłuż nabrzeża rzeki i w centrum miasta. Głównym elementem założenia jest budynek centrum kulturalnego – siedziba Fundacji Fosun z charakterystyczną ruchomą elewacją.

Czytaj też: Największe miasta świata: ranking 2021 |

Centrum kulturalne w Szanghaju

i

Autor: Laurian Ghinitoiu dzięki uprzejmości Foster + Partners & Heatherwick Studio Zespół zlokalizowano przy głównej promenadzie na prawym brzegu rzeki Huangpu w Szanghaju. Kompleks łączy stare miasto z nową dzielnicą finansową

Konstrukcja

Budynek fundacji mieści jednocześnie przestrzeń wystawienniczą i teatralną, ale mogą się tu odbywać także różnego rodzaju wydarzenia, takie jak pokazy mody czy imprezy towarzyszące wprowadzaniu na rynek nowych produktów. Obiekt inspirowany jest scenami tradycyjnych teatrów chińskich. Ruchoma elewacja składa się z trzech przesuwnych zasłon, zbudowanych łącznie z 675 metalowych rur o długości od 2 do 16 metrów, podwieszonych do automatycznie sterowanych prowadnic. Zasłony nawiązują do tradycyjnego w Chinach nakrycia głowy panny młodej, składającego się z luźno zwisających frędzli, odpowiednika europejskiego welonu. Tworzące elewacje rury mają średnicę 30 cm, wykonano je z profili ze stopu magnezu oklejonych bardzo cienką blachą ze stali nierdzewnej z wytłoczeniami przypominającymi włókna roślinne lub powierzchnię tkanego materiału. Pod względem architektonicznym obiekty biurowe i handlowe składające się na zespół BFC to proste bryły o estetyce inspirowanej historyczną zabudową Szanghaju. Połączono w nich nowoczesne systemy fasadowe zastosowane do realizacji ścian zewnętrznych z ręcznie wykańczanymi powierzchniami kamiennymi (granit), którymi akcentowano narożniki i gzymsy pośrednie wyznaczające podziały architektoniczne na elewacjach, a niektóre detale wykonano z brązu.