| Nazwa obiektu | Wieżowiec Forma Itaim |
| Adres obiektu | São Paulo, Brazylia |
| Autorzy | b720 Fermín Vázquez Arquitectos |
| Konstrukcja | Aluízio D’Ávila Engenharia de Projetos |
| Inwestor | Huma Desenvolvimento Imobiliário; GR Properties; ERC |
| Powierzchnia całkowita | 11533.0 m² |
| Projekt | 2012-2014 |
| Data realizacji (początek) | 2014 |
| Data realizacji (koniec) | 2017 |
| Koszt inwestycji | 9 303 084 USD |
Brazylijskie São Paulo jest miastem wertykalnym. Tu w centrum nawet garaże mają formę wież o ołówkowych proporcjach. Taka struktura zabudowy kształtowana mniej więcej od połowy XX wieku wbrew pozorom nie wynika jedynie z wolnorynkowej gry inwestycyjnej. Wręcz przeciwnie – to skutek skomplikowanych zapisów planistycznych. Władze i miejscy urbaniści po II wojnie światowej zafascynowani byli wertykalizmem Nowego Jorku. Zmieniono wówczas określanie dozwolonej wysokości nowo wznoszonych budynków według szerokości ulic na zagospodarowanie poszczególnych działek kształtowane przez matematyczne wzory określane intensywnością zabudowy i wielkością dostępnego terenu. Dodatkowo przyjęte ustawowo maksymalne stawki czynszów szybko wyparły mieszkania na wynajem na rzecz własnościowych apartamentów. Ich wielkości dostosowane są do możliwości finansowych nabywców. Dlatego wieże składają się tu w większości z małych, najczęściej jednopokojowych apartamentów z wnękami kuchennymi. Ze względu na umiarkowanie ciepły klimat i sporo opadów, zwyczajowo przedłużeniem przestrzeni mieszkalnych są głębokie loggie.
Czytaj też: Największe miasta świata: ranking 2021 |
i
Brazylijskie São Paulo jest miastem wertykalnym. Tu w centrum nawet garaże mają formę wież o ołówkowych proporcjach. Taka struktura zabudowy kształtowana mniej więcej od połowy XX wieku wbrew pozorom nie wynika jedynie z wolnorynkowej gry inwestycyjnej. Wręcz przeciwnie – to skutek skomplikowanych zapisów planistycznych. Władze i miejscy urbaniści po II wojnie światowej zafascynowani byli wertykalizmem Nowego Jorku. Zmieniono wówczas określanie dozwolonej wysokości nowo wznoszonych budynków według szerokości ulic na zagospodarowanie poszczególnych działek kształtowane przez matematyczne wzory określane intensywnością zabudowy i wielkością dostępnego terenu. Dodatkowo przyjęte ustawowo maksymalne stawki czynszów szybko wyparły mieszkania na wynajem na rzecz własnościowych apartamentów. Ich wielkości dostosowane są do możliwości finansowych nabywców. Dlatego wieże składają się tu w większości z małych, najczęściej jednopokojowych apartamentów z wnękami kuchennymi. Ze względu na umiarkowanie ciepły klimat i sporo opadów, zwyczajowo przedłużeniem przestrzeni mieszkalnych są głębokie loggie.
Nowo ukończona 85-metrowa wieża apartamentowa Forma Itaim jest doskonałym przykładem tego, jak dziś buduje się w São Paulo. Budynek znajduje się w południowo-zachodniej dzielnicy Itaim Bibi, gdzie w ostatnich latach, w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie mieszkaniowe następuje gwałtowny proces wymiany niskiej zabudowy na wysokościową. 28-piętrowy budynek zawiera 123 nieduże apartamenty. W dolnych kondygnacjach zaprojektowano części wspólne dla mieszkańców: salę do squasha, basen, restaurację, bibliotekę. Dodatkowo w połowie wysokości budynku całe piętro zajmuje siłownia i klub dla mieszkańców, a na dachu taras z solarium i otwartym basenem. Parkingi zajmują kondygnację podziemną oraz część parteru i pierwszego piętra. Powierzchnia i wysokość wieży spełnia ograniczenia planistyczne narzucone przez lokalne przepisy i zwyczajowe wymogi optymalizacji budowlanej. Wieżę zbudowano w technologii żelbetowej. Niemal wszystkie piętra są powtarzalne, wypełnione przez apartamenty o powierzchni ok. 45 m2 z dużymi loggiami łagodzącymi intensywne, brazylijskie promieniowanie słoneczne. Dwa trakty mieszkań o południowej i północnej ekspozycji rozdzielone są centralnym trzonem komunikacyjnym, wyposażonym w dwa podwójne zestawy panoramicznych wind. Ścian nie trzeba tu docieplać. Na ich bocznych, pełnych płaszczyznach zawieszono zygzakowato wielkoformatowe, szkliwione dyle ceramiczne o wysokości całej kondygnacji. Boki loggii wypełniają kolorowe, aluminiowe „żyletki” o tej samej wysokości. Zmienne zestawy kolorów pokrycia indywidualizują poszczególne kondygnacje, tworząc rozpoznawalną z daleka bryłę. Podium pokryto aluminiowymi srebrnoszarymi perforowanymi brytami blachy. Architekci dążyli do uzyskania maksymalnie smukłych proporcji wieży. Kolorowe okładziny wyróżniają ten dom w morzu podobnych do siebie drapaczy chmur.
i
