Muzeum Narodowe w Estonii

i

Autor: Archiwum Architektury Wejście główne do muzeum – wspornikowy wysięg w najdalszym miejscu zadaszenia wynosi 35 metrów. Fot. Takuji Shimmura

Muzeum Narodowe w Estonii

2016-07-29 13:32

Nowy gmach usytuowano na terenie dawnej radzieckiej bazy wojskowej. Nawierzchnia pasa startowego gładko przechodzi w powierzchnię dachu zakończonego wydatnym, wizualnie lekkim nadwieszeniem nad strefą głównego wejścia. Konstrukcja nośna budynku jest żelbetowa, częściowo prefabrykowana, posadowiona na palach, tuż nad poziomem wody gruntowej. Z kolei konstrukcję dachu stanowią częściowo kratownice stalowe, a częściowo teowe belki żelbetowe.

Nazwa obiektuMuzeum Narodowe w Estonii
Adres obiektuTartu, Estonia
AutorzyDORELL.GHOTMEH.TANE (DGT Architects)
Architektura krajobrazuBureau Bas Smets
KonstrukcjaArup (proj. konkursowy); EA Reng (proj. wykonawczy)
InwestorMinisterstwo Kultury
Powierzchnia całkowita34000.0 m²
Projekt2006
Data realizacji (koniec)2016

Muzeum Narodowe w Estonii powołano w 1909 roku w celu gromadzenia i udostępniania zabytków estońskiej kultury, znalezisk archeologicznych i ginących tradycji ludowych. Zlokalizowano je na terenach należących do arystokratycznej rodziny bałtyckich Niemców – Liphartów, ziemie w 1940 skonfiskowano na potrzeby budowy radzieckiej bazy wojskowej. Położony 4 km na północny wschód od Tartu nowy gmach, usytuowany na terenie byłego lotniska, ma symbolizować ciągłość tradycji tej instytucji i jednocześnie podkreślać jej otwartą, współczesną formułę działania. Obiekt ma długość 355 m, powierzchnię 34 000 m2 i mieści kolekcję 140 000 eksponatów.

Muzeum Narodowe w Estonii

i

Autor: Archiwum Architektury Budynek muzeum zaprojektowano na dawnym lotnisku – bryła w naturalny sposób wtapia się w pas startowy. Fot. Arp Karm

Jego projekt jest wynikiem przeprowadzonego w 2005 roku międzynarodowego konkursu architektonicznego, którego laureaci zdecydowali się przekształcić fragment dawnego pasa startowego zamiast lokalizować nową kubaturę w miejscu wyznaczonym przez organizatorów konkursu. Wykorzystanie infrastruktury będącej świadectwem trudnej historii kraju ma wzmacniać symboliczny wyraz architektury gmachu, którego dyspozycja funkcjonalna umożliwia nie tylko prezentację wystaw, lecz również organizację przedstawień i prowadzenie działań edukacyjnych. Nawierzchnia pasa startowego gładko przechodzi w powierzchnię dachu zakończonego wydatnym, wizualnie lekkim nadwieszeniem nad strefą głównego wejścia.

Muzeum Narodowe w Estonii

i

Autor: Archiwum Architektury Okoliczne akweny należące do pobliskiego jeziora Raadi przepływają bezpośrednio pod częścią budynku, który tworzy rodzaj mostu. Fot. Takuji Shimmura

Konstrukcja

Konstrukcja nośna budynku jest żelbetowa, częściowo prefabrykowana, posadowiona na palach, tuż nad poziomem wody gruntowej. Z kolei konstrukcję dachu stanowią częściowo kratownice stalowe, a częściowo teowe belki żelbetowe. Jego wykończenie to tłuczeń betonowy. Podwójną elewację zbudowano z wewnętrznej ściany żelbetowej obłożonej prefabrykatami betonowymi oraz zewnętrznej, wykonanej z szyb o wymiarach 3 x 1,5 m z laminowanego szkła pokrytego sitodrukiem, mocowanych mechanicznie za pomocą podwójnych łączników wykonanych specjalnie na potrzeby tej inwestycji. Wzór na szybach przedstawia ośmioramienne gwiazdy nawiązujące do rysunku chabru – tradycyjnego kwiatu Estonii.

Muzeum Narodowe w Estonii

i

Autor: Archiwum Architektury Przestrzeń ekspozycyjna muzeum z przebijającymi ją kubikami, w których rozmieszczono galerie wystawowe. Fot. Takuji Shimmura

W ścianie wewnętrznej zamontowano okna ze szkłem potrójnym. Wysięg dachu nad wejściem głównym wynosi 35 m, ukształtowano go z kratownic stalowych podpartych na poprzecznej belce o wysokości ponad 2 m. Rozpiętość żelbetowego mostowego łącznika w środkowej partii budynku wynosi 40 m. Jego konstrukcja wspiera się na belkach teowych opartych przegubowo na konstrukcji nośnej budynku, między którymi rozpięto płyty podłogowe i stropowe o szerokości ponad 1,5 m.