Zintegrowany Węzeł Przesiadkowy we Wrocławiu

Nazwa obiektu	Zintegrowany Węzeł Przesiadkowy przy stacji Wrocław Stadion
Adres obiektu	Wrocław, al. Śląska 1
Autorzy	Maćków Pracownia Projektowa, architekci Zbigniew Maćków (główny projektant), Piotr Wilk (architekt prowadzący), Jacek Brzezowski, Marta Firganek, Marek Kotowski, Piotr Krynicki
Współpraca autorska	Architekt Miasta Piotr Fokczyński
Zespół projektowy	Dokumentacja budowlana i wykonawcza: architektura: Studio Architektoniczne Ozone, Czaus - Bernardi: Gianmaria Bernardi, Grzegorz Czaus, Agata Szewczyk, Lidia Mazur, Anna Banach, Michał Hermanowicz; konstrukcje: ZNTiW Inmost-Projekt; instalacje i sieci: Arcadis; współpraca: Maćków Pracownia Projektowa, Piotr Fokczyński
Generalny wykonawca	Przedsiębiorstwo Budowlane FILAR
Inwestor	Gmina Wrocław, Wrocławskie Inwestycje sp. z o.o.
Powierzchnia terenu	23968.0 m²
Powierzchnia zabudowy	5195.0 m²
Projekt	2008
Data realizacji (początek)	2010
Data realizacji (koniec)	2011
Koszt inwestycji	51 500 000 PLN

Nierównoległe linie, z których zbudowaliśmy bryłę węzła przesiadkowego, miały swoją genezę w zmultiplikowanych kierunkach dróg, torowisk, a także ścieżek pieszych i rowerowych. Ich zbieg oblekliśmy w strukturę płaszczyzn podporządkowanych asymetrii dachu, wynikającej z logiki potoków ludzkich, i rampie - intuicyjnie prowadzącej na stadion. Tak oto spróbowaliśmy opisać nowy, miejski krajobraz, wyrosły w miejscu bez przeszłości.

Zbigniew Maćków

Jedna z inwestycji przygotowanych specjalnie na mistrzostwa Europy w piłce nożnej w 2012 roku. To, że węzeł przesiadkowy w sąsiedztwie nowo wzniesionego stadionu na północno-zachodnich peryferiach Wrocławia otrzymał abstrakcyjną formę architektoniczną jest przede wszystkim zasługą architekta miasta Piotra Fokczyńskiego, który postanowił, iż w tak reprezentacyjnym miejscu nie można postawić standardowych stalowych wiat. Różne kierunki dróg, jakimi mieli tu przybywać kibice, zainspirował projektantów, by skomponować obiekt z nieregularnie przecinających się linii i przekrycia go asymetrycznym dachem. Powstał rzeźbiarsko ukształtowany, betonowy wiadukt łączący linię tramwajową na górnym poziomie ze stacją kolejową i krzyżującymi się drogami na dolnym. Obok podstawowej funkcji komunikacyjnej, pełni dodatkowo rolę tarasu widokowego: od strony torów betonowe ogrodzenie ukrywa przed naszym wzrokiem plątaninę dróg dojazdowych poniżej, tworząc precyzyjnie zaplanowany kadr ze stadionem jako dominantą.

Wykonawca makiety: Konrad Horsztyński, SMA makiety architektoniczne

Nagrody:

2009 Nagroda Leonardo w kategorii krajobraz, design miejski, rzeźba miejska, mała architektura na III Międzynarodowym Biennale Młodych Architektów w Mińsku

2011 Wyróżnienie specjalne w konkursie Nagroda Roku SARP

2012 Najlepsza Przestrzeń Publiczna w Polsce 2000-2012 w konkursie ŻYCIE W ARCHITEKTURZE

2012 Krótka lista w kategorii transport na Światowym Festiwalu Architektury w Barcelonie

2013 Krótka lista w konkursie o nagrodę Unii Europejskiej dla architektury współczesnej im. Miesa van der Rohe