2015

Dom w Józefowie
Adres: -
Autor: hayakawa/kowalczyk - Emiko Hayakawa, Aureliusz Kowalczyk
Inwestor: Prywatny
Powierzchnia działki: 2050m²
Powierzchnia użytkowa: 220 m²
Kubatura: 790 m³
Projekt: 2009 – 2013
Realizacja: 2013
Finalista konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE
Opis autorski:

Dom jednorodzinny jest zlokalizowany na gęsto zalesionym terenie w podwarszawskim Józefowie. W momencie kiedy powstawał projekt, w najbliższym sąsiedztwie działki nie było żadnych innych obiektów. Otaczający las był jedynym punktem odniesienia i w naturalny sposób stał się motywem przewodnim. Dom próbuje nawiązać z nim dialog i odzwierciedlić jego charakter. Rzut budynku oparty jest na planie sześciokąta. Wykorzystanie tej geometrii pozwoliło na “złamanie” dłuższych elewacji i bryła sprawia wrażenie znacznie mniejszej niż jest w rzeczywistości. Oprócz tego, przykryty dwuspadowym dachem budynek jest od strony wejścia wyższy a od strony ogrodu niższy. Dzięki tym prostym zabiegom dom z każdej strony wygląda inaczej. Dom jest podzielony na dwie wyraźne strefy. Otwarty parter i intymne piętro. Środek domu rozcinają schody, które dzielą i jednocześnie łączą dwa piętra budynku. Pragmatyczny układ pomieszczeń jest wynikiem tego jak funkcjonuje rodzina, która w nim mieszka. Domownicy w ciągu dnia najczęściej spędzają wspólnie czas na parterze. Piętro jest ich sanctum sanctorum, które tworzy oddzielną strefę, gdzie każdy z osobna może się schować i wyciszyć bez względu na porę dnia. Zróżnicowanych rozmiarów okna pojawiające się w pozornie przypadkowych miejscach, kadrują za każdym razem inny fragment okolicznych drzew. Każde z nich ma swoje uzasadnione miejsce. Pokój dzienny połączony z jadalnią i kuchnią otwiera się szeroko dzięki długim w pełni przeszklonym drzwiom przesuwnym na taras od południa. Większe przeszklenia pojawiają się także w innych newralgicznych miejscach, takich jak kominek na parterze czy biblioteka na piętrze, podkreślając ich wyjątkowość i “zapraszając” do kontaktu z przyrodą na zewnątrz. Z kolei mniejszych rozmiarów okna w sypialniach ”siedzą bezpośrednio na podłodze”, pozwalając odkryć świat na nowo widziany z innej perspektywy. Doświetlone licznymi oknami dachowymi, białe wnętrze pozostaje w kontraście z surową zewnętrznością. Drewniana dębowa stolarka, wraz z częściami elewacji wykończonymi w tym samym materiale jest elementem, który je razem łączy. Szara cegła, wybrana na wykończenie elewacji, wraz z dachem pokrytym blachą tytan-cynk o podobnym kolorze tworzą monolityczny charakter budynku. Szarość odgrywa tu rolę pełnoprawnego koloru i jest traktowana jako element krajobrazu. Ceglane elewacje są nieustannie animowane cieniem rzucanym przez otaczające drzewa, które zostały pozostawione celowo jak najbliżej domu. Jego wyrazista forma pozostaje w ciągłym dialogu z otoczeniem, trochę jak kamień znaleziony w lesie, który “wrósł” w swoje miejsce.